Heel stout ziet onze korpschef Bernard Welten er niet uit. Meer burgerlijk dan ongehoorzaam. Maar toch. Als het boerka- verbod wordt ingevoerd, gaat hij dat wel zijn. Dat verbod gaat hij niet handhaven.

Gelukkig, iemand die zelf nadenkt. Niks befehl ist befehl. De wereld zou een hoop bittere ellende bespaard zijn gebleven als meer mensen op cruciale momenten zelf hadden nagedacht. Hulde dus voor Welten.

Bovendien, laat iedereen die dat wil een boerka aantrekken. Waarom zou een paarse hanenkam op straat wel mogen en een boerka niet? Ik heb vaak genoeg een tram gedeeld met iemand met paars haar. Is toch altijd even schrikken. Niet minder dan een boerka. Sterker nog, een boerka zou wonderen doen. Dan zie je helemaal niks van iemand, laat staan paars haar.  Maar goed, het heldendom van Welten heeft ook zo zijn kanttekeningen.

Allereerst rijst de vraag hoe je burgerlijk ongehoorzaam kunt zijn in de uitvoering van een taak die je helemaal niet als burger verricht maar als politieman. Dat botst nogal.

En hier is Welten gewoon in functie. Als hoofd van de uitvoerende macht die – het woord zegt het al – uitvoert wat de wetgevende macht bedenkt. En natuurlijk, de uitvoerder mag prioriteiten stellen, prioriteitsbesluiten zijn, zeker in dit geval, heel goed te billijken. Maar daar heeft Welten het niet over, hij heeft het over principiële gronden waarop hij niet wil handhaven. Hij is het er gewoon niet mee eens.

Tsja, inderdaad, de wetgever bedenkt weleens een regel waar je het niet mee eens bent. Dat herkennen we allemaal. En we neigen ernaar om die regels die we echt drie keer knudde vinden te ontlopen. De politie zorgt er voor dat we niet al teveel zelf gaan kiezen wat we wel en wat we niet een okay regel vinden en daarnaar handelen.

Maar als diezelfde politie bij monde van hun hoogste man zelf selectief gaat zijn in acceptatie van de regeltjes, tsja, dan houdt het een beetje op. Prima, maar dan ook niet zeuren dat die andere 16 miljoen Nederlanders ook zelf wel uitmaken wat ze doen.