De meest gelezen artikelen in Boekblad de afgelopen weken waren artikelen over diverse reorganisaties. Reorganisaties bij niet de minsten in het boekenvak. Zo lazen we over Paagman, Podium en over Mo’Media. Stuk voor stuk bedrijven die voorop lopen in de strijd om het boek. Blijkbaar hebben collega’s erg veel aandacht voor die reorganisaties en als ik goed om me heen hoor, dan is die aandacht ingegeven door het gevoel van naderend onheil. Als er zelfs bij vooruitstrevende partijen als deze al wordt gereorganiseerd dan gaat het slecht met het vak.

Laat ik voorop stellen dat het voor de mensen die het treft een drama is. En dan heb ik het niet over de ondernemers, maar over de werknemers. Je zult er maar uitgeknikkerd worden. Wat de redengeving ook is, je wordt er uitgegooid en dat is voor mensen vaak een persoonlijke tragedie. Als ik roep dat reorganiseren een feest is, dan doel ik dus niet op deze schaduwzijde van het feest. Met mensen die dit treft heb ik te doen.

Waarom dan toch een feest? Omdat reorganiseren onontkoombaar is voor wie mee wil in de vaart der volkeren.

Verhalen werden in vroeger tijden voor(t)gedragen door een bard. Een rondreizende verhalenverteller die in ruil voor een homp brood en een slok wijn de mooiste verhalen vertelde. Verhalen werden voor de eeuwigheid bewaard door monniken die jarenlang schreven aan één enkele kopie van een manuscript. En toen kwam de boekdrukkunst en daarmee ontwikkelde zich een heuse branche, van uitgevers en verkopers. Ondernemingen werden opgericht, mensen in dienst genomen, bedrijfsmiddelen aangeschaft en bedrijfsplannen ontwikkeld. Es war einmal.

En nu verandert de wereld. Niet alleen is de drager van het verhaal, het boek, niet meer zaligmakend, maar ook verandert het gedrag van mensen. Ze lezen meer maar korter (tweets, mails, facebook, en Linked-In in plaats van romans en verhalen). Daarnaast verandert het bestedingspatroon. Voor jongeren is beltegoed belangrijker dan tekst, film of muziek. Dus kan het niet anders of de wereld van het boekenvak verandert mee. Het zou pas slecht nieuws zijn als in deze tijd de kolommen van Boekblad niet bol stonden van de reorganisaties. Het volume van de verkoop van het boek als drager neemt af. Het volume van het verhaal als digitaal bestand neemt toe en dus kan het niet anders of de bedrijfsmodellen moeten op de schop.

Dus is het niet alleen een wetmatigheid dat er wordt gereorganiseerd, maar is het zelfs goed nieuws. Het geeft aan dat de branche de vinger aan de pols heeft. Een schrale troost voor hen die het veld moeten ruimen, maar reorganiseren moet.