Boek voor de grap eens een reis via het net. Het zal misschien aan mij liggen, maar ik word er horendol van. Vorig jaar probeerden wij een reis te boeken, waarbij aan al onze wensen moest worden voldaan. Leuk voor alle vier de kinderen (variërend in leeftijd van twee tot achttien), leuk voor ons, nog enigszins te betalen en niet al te ver weg. Ik dacht, een vrij simpel vragenpakket, maar nee dus. Uiteindelijk kwamen we bij een camping uit. En omdat de kleintjes nog een middagslaapje moeten kunnen doen, wilden we daar graag een huisje. Ik zal er verder niet al te zeer over uitweiden, maar we kwamen helemaal onderin Zuid-Frankrijk terecht, vlak bij Spanje. Eigenlijk net te ver weg, eigenlijk net te duur en eigenlijk net niet leuk voor de oudere kinderen. En dat terwijl we er enorm veel tijd aan besteed hebben om een goede locatie te vinden. Ik dacht tijdens dat zoeken wel eens, doe mij maar een reisbureau. Dat je gewoon naar binnen loopt, opsomt wat je graag wilt en dat zij dan voor je op zoek gaan. Das war einmal. Ik vond dat heerlijk en ik legde me er dan zelfs bij neer dat de adviseurs in “reistaal” met elkaar communiceerden waar je bij was: “ik zoek dus een acco (accommodatie) voor vijf personen.”

Hoe werkt dat eigenlijk met het kiezen van boeken? We kennen allemaal het filmpje van Jiskefet waarin Johnny en Willy, overduidelijk voor het eerst van hun leven, een boekwinkel in wandelen op zoek naar een boek “met een open einde.” Hoezeer de boekverkoopster hier ook haar best doet, blijkbaar is er een onoverbrugbaar verschil tussen de vraag en het aanbod, getuige de manier waarop de heren uiteindelijk het boek komen terugbrengen.

Toen ik zelf nog boekverkoper was, vond ik open vragen het leukst. Eh, ik zoek een boek voor een vriendin. Dan ging ik na wat voor vriendin het was, waar ze van hield, of de vragensteller ook wist wat voor andere boeken de vriendin las enzovoort. En dan ging ik graven in mijn geheugen en probeerde een boek te zoeken voor de vriendin. En apetrots als de koper dan later nog even kwam vertellen dat de vriendin het boek heel leuk vond.

Anders dan in de reisbranche (of ik heb liggen slapen) is in de boekenbranche het online kiezen al aardig ver ontwikkeld. Kijk maar eens bij Amazon of bol.com. Daar krijg je suggesties voor andere boeken als je een boek uit kiest. “Andere kopers van dit boek kochten ook.” Dat dat niet helemaal waterdicht is, spreekt voor zich. Zo kocht ik ooit een boek over John F. Kennedy en kreeg vervolgens de tip om een boek over Koreaans koken aan te schaffen. Nadeel van deze methode vind ik dus dat wat andere mensen leuk vinden mij nog niet hoeft te boeien, ik zie mezelf graag als uniek.

En zo ontdekte ik Bookarang (nee ik heb geen aandelen). Een systeem waarbij werkelijk op persoonlijke smaak geselecteerd kan worden. Ook hier was ik vrij sceptisch over. Wie vaker een column van mij leest weet dat scepsis my middle name is. Maar ik heb het systeem nu zien functioneren en ik ben ervan overtuigd dat Bookarang een grote rol gaat spelen bij online verkoop. Ik heb een aardig aantal titels opgegeven om te testen en de suggesties waren verrassend, leuk en adequaat. Zelfs voor iemand als ik, die zichzelf beschouwt als belezen en die dus echt wel de weg weet in de boekenwereld, is dit nog een openbaring. Laat staan voor mensen als Johnny en Willy.

Nu maar hopen dat de makers van Bookarang zich snel op de reisbranche gaan storten. Zodat ik voortaan online mijn ideale vakantie met daarbij mijn ideale boeken in een moeite door kan regelen.