Alom aanbevolen “50 tinten grijs” van E.L. James. En ach, ik ben het dan ook maar eens gaan lezen. En met hoge verwachtingen, immers het boek wordt aangeprezen als “erotische roman”. Wel, ik ben inmiddels op pagina 100 aanbeland en ik heb nog geen erectie gehad. Ik krijg bij het lezen van de telefoongids warmere gevoelens.

Maar het gebrek aan erotisch niveau is het niet het enige dat mijn ergernis opwekt. Allereerst is het romantechnisch niveau van het gebodene hemeltergend slecht. Het verhaal en de hoofdpersonen zijn echt zo plat als je je maar kunt voorstellen. De hoofdpersoon is een dom wicht, dat op haar 23^e nog maagd is en zich volledig laat imponeren door een man. En die man wordt neergezet in die typische voorstelling van zaken zoals ik die vroeger in de doktersromannetjes van mijn zussen aantrof. Natuurlijk heeft hij warm krullend grijzend haar en een wilskrachtige kin. Daarnaast heeft hij een atletisch lichaam en verzengende ogen.

Los daarvan is hij op zijn 27^e al miljardair, wat in het boek betekent dat hij alles kan regelen wat er maar te regelen valt. Hij vliegt heen en weer in helikopters, heeft een soort permanente assistent om zich heen lopen, koopt te pas en te onpas peperdure cadeaus, maar dieper natuurlijk, bezorgt het wicht, Ana geheten, daarmee de zekerheid die vrouwen zo nodig zouden hebben in hun verlangen naar een man. Voor de hand liggender kan het niet. En dat je je als vrouw dan als tegenprestatie een beetje laat gebruiken, ach voor wat hoort wat.

Zogenaamd wordt de man, Grey geheten, dan interessant gemaakt, door hem een aparte seksuele voorkeur toe te dichten. Wat is namelijk het geval, Grey is een sm-manneke met alle voor de hand liggende speeltjes, instrumenten en voorkeuren van dien. Hij houdt van touwtjes, zweepjes en overheersing. Apart? Boring! Ik hang zo vaak een vrouw op aan een touw, hoe saai is dat.

Wat ik echter verbazingwekkend vind aan het boek, is dat er zoveel mensen mee weg lopen. Wat een treurig leven moet je leiden als je door dit boek uit je zompige bestaan moet worden gerukt. Het is in mijn ogen geheel in lijn met het huidig televisie-aanbod. Ik kan de televisie niet aanzetten of ik moet me ergeren aan weer de volgende reality-soap, vaak verpakt in een wedstrijd waarin min of meer bekende Nederlanders (hoe dommer hoe bekender), schaatsen, zingen, koken, toneelspelen of gewoon zuipen, neuken en kotsen.

Het alarmerende is vooral dat mensen die ik toch als redelijk inschat de moeite nemen er naar te kijken zonder zich walgend af te wenden. De media vestigen de aandacht op de financiële crisis, maar ik houd u voor dat wij langzaam wegzakken in een moreel moeras. We kijken en masse naar “shows”, we stemmen op Geert Wilders en we lezen “50 shades”. Houdt u vast, de eindfase is ingezet.