Visie

You Tube sluit na 7 jaar een deal met GEMA

Deal You Tube en Gema

You Tube en GEMA hebben 7 jaar lang ruzie met elkaar gehad waardoor inwoners van Duitsland gedurende die periode geen toegang hadden tot de video’s op de kanalen op You Tube waarin muziek van aangeslotenen van GEMA[1] te horen was.[2] You Tube en GEMA hebben nu dus alsnog een schikking getroffen waarvan de inhoud geheim is. Dr. Harald Becker (CEO van GEMA) heeft wel bekend gemaakt dat You Tube als onderdeel van de schikking met terugwerkende kracht royalties gaat betalen over het gebruik dat is gemaakt van de muziek van de auteursrechthebbenden die zich bij GEMA hebben aangesloten. Gisteren heeft ook You Tube de schikking bekend gemaakt.[3]

 

Wat was de inzet van de discussie tussen You Tube en GEMA?

GEMA heeft You Tube de afgelopen veelvuldig in rechte betrokken. Afgelopen januari wees de rechter in hoger beroep te München de vordering van GEMA nog af waarin zij namens de bij haar aangesloten auteursrechthebbenden bij You Tube aanspraak maakte op een schadevergoeding van $1.75 miljoen voor het gebruik van muziek in het verleden zonder toestemming van de rechthebbenden. GEMA baseerde haar vordering erop dat You Tube aansprakelijk zou zijn voor het grootschalig gebruik van auteursrechtelijk beschermd materiaal dat op haar platform plaatsvindt zonder toestemming van de auteursrechthebbenden. De rechter wees de vordering van GEMA af omdat You Tube niet zelf het initiatief neemt tot opslag van inbreukmakende materiaal op haar platform en zij daardoor als hosting provider op grond van de ‘safe harbor’ bepalingen niet aansprakelijk kan worden gehouden vanwege auteursrechtinbreuk door gebruikers op haar platform. [4]

Ondanks dat de Duitse rechter You Tube niet aansprakelijk houdt voor de auteursrechtinbreuken die plaatsvinden door gebruikers op haar platform, dient You Tube wel maatregelen te treffen om de inbreuken zoveel mogelijk tegen te gaan alsmede de gevolgen daarvan zoveel mogelijk te beperken. Zo dient You Tube op haar platform een ‘notice-and-take-down’ procedure te hanteren waarbij rechthebbenden kunnen verzoeken om inbreukmakende content te verwijderen, waarna de content door you Tube verwijderd moet worden. Daarnaast moet You Tube er ook voor zorgen dat eenmaal verwijderde inbreukmakende content niet opnieuw op het platform verschijnt. You Tube heeft software, genaamd Content ID, ontwikkeld om auteursrechtinbreuken op haar platform zoveel mogelijk te beperken.[5]

 Conceptversie richtlijn auteursrecht in The Digital Single Market

Mogelijk is het moment waarop de schikking is bereikt te verklaren door de bekendmaking begin september van de conceptversie van de Europese richtlijn over auteursrecht in The Digital Single Markt waarin de verplichtingen die rusten op online service providers, zoals onder anderen You Tube, aanzienlijk worden aangescherpt. In de considerans 39 van de concept richtlijn[6] wordt over de rol van online service providers het volgende wordt opgemerkt; “ In view of the possible obligation to conclude a licensing agreement, online service providers storing and providing access to the public to large amounts of copyright protected works or other subject-matter uploaded by their users should take appropriate and proportionate measures to ensure protection of works or other subject-matter, such as implementing effective technologies and a high level of transparency towards rights holders, including when, in accordance with article 15 of Directive 2000/3/EC, the online service providers do not have a general obligation to monitor the information which they transmit or store or to actively seek facts or circumstances indicating illegal activity.” Zonder dat expliciet te benoemen, lijkt de Europese wetgever hier onder andere op You Tube te doelen. De conceptrichtlijn introduceert hier een mogelijke verplichting voor on demand video platforms om licentieovereenkomsten te sluiten met rechthebbenden alvorens auteursrechtelijk beschermd materiaal gebruikt kan worden. De verplichting zou onder omstandigheden ook kunnen gelden voor hosting providers die zich dan niet meer kunnen verschuilen achter de safe harbor bepalingen. Mogelijk heeft You Tube met inachtneming van de concept richtlijn alvast eieren voor haar geld gekozen en besloten om met GEMA een licentieovereenkomst te sluiten.

Conclusie

De discussie die de afgelopen jaren partijen verdeeld heeft gehouden, is eigenlijk voor alle betrokken partijen nadelig geweest. Zo hebben de Duitse gebruikers van You Tube geen toegang gehad tot video’s met muziek van auteursrechthebbenden die aangesloten zijn bij GEMA, en hebben de auteursrechthebbenden in die periode niets verdiend aan You Tube. You Tube en de gebruikers (uploaders) van het platform hebben op hun beurt geen advertentie-inkomsten kunnen genereren met de exploitatie van de content op You Tube en tot slot heeft GEMA jarenlang in de rechtszaal steeds aan het kortste eind getrokken. Met deze deal is aan dit alles nu een einde gekomen.

Om in de woorden van de Christophe Muller, (You Tube’s head of International Music Partnership) af te sluiten; “From AnnenMayKantereit to Rolf Zuckowski, we heartily welcome German artists and songwriters from A-to-Z to YouTube. And to our YouTube community, enjoy the music!”

[1] GEMA is de Duitse auteursrechtorganisatie die de belangen behartigt voor tekstmakers van muzikale werken.

[2] Website Music Business worldwide, ‘http://www.musicbusinessworldwide.com/youtube-paying-up-for-past-usages-as-part-of-landmark-gema-deal/.’

[3] Website You Tube, ‘https://youtube.googleblog.com/2016/11/ytmehrmusik-more-music-from-artists-you.html.’

[4] Pbl EU, Richtlijn 2000/31/EG van het Europees Parlement en de Raad van 8 juni 2000 betreffende bepaalde juridische aspecten van de diensten van de informatiemaatschappij, met name de elektronische handel, in de interne markt (“Richtlijn inzake elektronische handel”)

[5] Website de Volkskrant, http://www.volkskrant.nl/media/youtube-als-duivel-van-de-muziekbranche~a4356859/;In dit artikel wordt beschreven dat Content ID in de praktijk nog niet altijd even goed lijkt te werken, waardoor er nog steeds inbreukmakende content op You Tube terecht komt, zo stelt de auteur van het artikel.

[6] De concept richtlijn auteursrecht in The Digital Single Market, ‘Proposal for a Directive of the European Parliament and of the council on copyright in the Digital Single Market’, te raadplegen via https://tweakimg.net/files/upload/Auteursrecht-richtlijn-EU.pdf .

Visie

Het nieuwe Privacy Shield: gaat het ons beschermen?

Het is officieel. De EU heeft een nieuw akkoord met de Verenigde Staten met betrekking tot het uitwisselen van persoonsgegevens. Gisteren, op 12 juli, nam de Europese Commissie het zogenaamde “Privacy Shield” aan. Dit nieuwe akkoord treedt per direct in werking. Het Safe Harbor besluit is daarmee – ruim negen maanden nadat zij ongeldig werd verklaard – officieel vervangen. Maar is het een waardige vervanger, of is het een lege huls? Beschermt het schild ons tegen de Amerikaanse surveillance-praktijken?

Achtergrond

Het Privacy Shield vervangt de Safe Harbor-regeling, die het Hof van Justitie van de Europese Unie in oktober vorig jaar ongeldig verklaarde in de baanbrekende Schrems-zaak. Kort gezegd, oordeelt het HvJEU dat de VS geen “passend beschermingsniveau” bieden vanwege de handelwijze van de NSA. De eisen van de nationale veiligheid in de VS hebben namelijk altijd voorrang boven de Safe Harbors, en de Snowden-onthullingen hebben laten zien dat de Amerikaanse autoriteiten zich op grote schaal en ongedifferentieerd toegang kunnen verschaffen tot persoonsgegevens van Europese burgers.

Van een “passend beschermingsniveau” is volgens het HvJEU pas sprake als de VS een niveau van bescherming bieden van grondrechten dat in grote lijnen overeenstemt met de Europese normen.

Sinds het Schrems-arrest zijn de Europese Commissie en de Amerikaanse regering druk in de weer om een nieuwe politiek akkoord – het Privacy Shield – tot stand te brengen met betrekking tot de trans-Atlantische uitwisseling van persoonsgegevens.

Kritiek

De eerste versie van het Privacy Shield werd met veel kritiek ontvangen. In april 2016 oordeelt de Werkgroep 29 dat het voorstel onvoldoende waarborgen bevat ter bescherming van de persoonsgegevens van Europese burgers. Het beschermingsniveau kan (nog) niet gezien worden als “essentially equivalent to that of the EU” (zie ook onze eerdere blog).

De kritiek is met name gericht op de algemene, verstrekkende bevoegdheden van de Amerikaanse geheime diensten om (bulk)data te verzamelen. Het Privacy Shield sluit mass surveillance namelijk niet uit. De regels omtrent massaal toezicht zijn, aldus ook de Werkgroep 29, weliswaar een stuk transparanter geworden, maar massa surveillance is nog niet in zijn geheel verboden. Ook de onafhankelijkheid en effectiviteit van de Ombudsman, die klachten zal behandelen, wordt in twijfel getrokken. Niet alleen de werkgroep 29, maar ook de Europese Toezichthouder voor Gegevensbescherming (EDPS) en het Europees Parlement zijn kritisch.

Het definitieve Privacy Shield

Als we de Europese Commissie moeten geloven, komt de definitieve versie van het Privacy Shield tegemoet aan de eerdere kritiek. “We now have a robust framework ensuring [transatlantic data transfers] take place in the best and safest conditions“, aldus de Commissie.

Het schild bevat verplichtingen voor Amerikaanse bedrijven die gegevens van Europese burgers ontvangen. Zo moeten deelnemende bedrijven onder meer voldoen aan informatieplichten , mogen zij gegevens niet zomaar voor verdere doeleinden gebruiken en worden hun praktijken jaarlijks geëvalueerd. Onder het Privacy Shield krijgen Europese burgers bovendien de mogelijkheid om klachten in te dienen bij Amerikaanse bedrijven als zij menen dat hun rechten worden geschonden.

Met betrekking tot de bevoegdheden van de Amerikaanse autoriteiten, bepaalt het Privacy Shield nu dat “bulk collection will only be authorised exceptionally where targeted collection is not feasible, and will be accompanied by additional safeguards to minimise the amount of data collected and subsequent access (which will have to be targeted and only be allowed for specific purposes).”

De Amerikaanse overheid is gebonden aan zes “national security purposes” die kunnen rechtvaardigen dat bulkdata van Europese burgers wordt bewaard en gebruikt. Het schild voorziet bovendien in een Ombudsman die klachten over mogelijke massasurveillance kan onderzoeken.

Is het genoeg?

Dat is de vraag. De zes “national security” doeleinden die de NSA toegang kunnen verschaffen tot Europese gegevens zijn nog steeds zeer breed geformuleerd. “Counterterrorism” is er één van, bijvoorbeeld. Gelet daarop, is het maar de vraag in hoeverre de ruime bevoegdheden van de Amerikaanse autoriteiten daadwerkelijk worden beperkt door het Privacy Shield.

Maximilian Schrems, de initiatiefnemer in de eerder genoemde Schrems-zaak, is daarover duidelijk. Volgens hem is het Privacy Shield volstrekt ontoereikend en komt het beschermingsniveau in de VS niet in de buurt van de Europese normen, zoals het HvJEU wel vereist. Het enkele feit dat het in bulk verzamelen van data überhaupt mogelijk is, is in strijd met EU-recht. Het Privacy Shield is volgens Schrems dan ook niet meer dan een minimale upgrade ten opzichte van de Safe Harbor.

Schrems voorspelt dat het niet lang zal duren voordat de geldigheid van het Privacy Shield wordt aangevochten.

Privacy Shield is the product of pressure by the US and the IT industry – not of rational or reasonable considerations. It is little more than an little upgrade to Safe Harbor, but not a new deal. It is very likely to fail again, as soon as it reaches the CJEU. This deal is bad for users, which will not enjoy proper privacy protections and bad for businesses, which have to deal with a legally unstable solution. The European Commission and the US government managed to make everyone miserable, when they could have used this opportunity to upgrade the protections that are crucial for consumer trust in online and cloud services.”

Of het Privacy Shield stand zal houden, moet dus nog blijken. To be continued.

Naar
boven