Je zult maar Pim Lammers heten en een verhaal schrijven over the coming of age of een adolescente jongen. Ik weet van mezelf nog dat ik op de leeftijd van 16 jaar (toegegeven dat is 4 jaar ouder dan de hoofdpersoon in het verhaal van Lammers) echt niet wist of ik nu op mannen of op vrouwen viel of op allebei. Dat zal niet voor iedereen zo zijn geweest, maar voor mij was het een periode van grote schrik, “het zal toch niet” dacht ik. Gaandeweg namen de erotische gevoelens voor vrouwen toe en voor mannen af, dus nu draai ik braaf mee in de “normale wereld”. Een voormalige collega ontdekte bij zich zelf al snel dat hij zich aangetrokken voelde tot andere mannen en niet tot vrouwen, maar het duurde jaren en jaren voordat hij dat naar buiten durfde brengen. En zo worstelt iedereen wat af met seksualiteit en vind je daar als het mee zit ooit een modus in en als het nog meer mee zit is dat de modus van de grootste gemene deler (en die deler is in de praktijk dan ook echt gemeen). De jongen in het verhaal van Lammers is overduidelijk nog aan het zoeken en wie weet waar hij ooit uit komt en wie weet of waar hij uit komt een “keuze” voor het leven is.

Als je op een ééndimensionale manier naar het leven en de wereld kijkt, dan bestaat die uit goed en uit slecht. Slecht is tegenwoordig als je maar enig begrip hebt voor erotische gevoelens tussen volwassenen en kinderen (in de tijd van de oude Egyptenaren trouwden meisjes op hun 9^e). Die gevoelens zijn vandaag de dag slecht en er begrip voor hebben is dus ook slecht. Als de wereld voor jou bestaat uit meerdere lagen dan is er geen absoluut goed en absoluut slecht, er zijn gradaties, er zijn 100 tinten grijs. En als je als schrijver op zoek bent naar één van die tinten, dan kun je als literair instrument mooi het invoelen inzetten. Kruip maar in de ongemakkelijke huid van een erotisch moment tussen een volwassen trainer en zijn minderjarige pupil. Laat het maar zeer doen. Want dat zeer doen, dat raakt aan je eigen ongemak.

Ik ben er van overtuigd dat verkrachters het slecht hebben in de criminele pikorde omdat zij appelleren aan een diepere en natuurlijk weggedrukte wens van hen die het oordeel uitspreken. Zou het voor de gemiddelde hetero man niet het Walhallah zijn als elke vrouw die voorbij komt beschikbaar zou zijn? Daar kun je alleen maar van dromen en dat is maar goed ook. Immers als het echt zo zou zijn, dan gaat de lol er vast snel van af. Je zult bijvoorbeeld maar een harem hebben en dat moet je dan allemaal bijhouden. Ik moet er niet aan denken. Om die reden snap ik gelovige moslims ook niet voor wie de mooiste droom denkbaar is de 70 maagden in het Paradijs.

Terug naar Lammers. Ik vind het ongemakkelijk om zijn verhaal te lezen en tegelijkertijd ben ik verrukt omdat het hem lukt om mij op dat scheve been te zetten en kijk ik bewonderend naar zijn vakmanschap. En hen die het niet lukt om die twee uit elkaar te halen? Die gun ik hun paarlen voor de zwijnen.

Hans Bousie