Afgelopen weekend was de 50e editie van de Mega Platen en CD beurs. Ja u leest het goed, de 50e editie. Sinds 1993 vindt de beurs twee keer per jaar plaats en kent een groeiende belangstelling. Wie had dat nu kunnen dromen. Mag ik u even meennemen in mijn eigen muziek historie? Ik weet nog dat de platen werden vervangen door CD’s, dat was begin 80-er jaren. Ik was er onmiddellijk van overtuigd dat die ouderwetse platen geen bestaansrecht meer hadden en zette zowel mijn platenspeler als mijn collectie platen aan de stoep.

Ik weet nog dat er een mannetje aan kwam met een bakfiets, die de hele zooi inlaadde. Ik weet ook nog dat ik me een bult lachte om dat mannetje, die anders dan ik geen enkele voeling leek te hebben met de hartslag van de samenleving. Van die beslissing om mijn platen aan de dijk te zetten heb ik later spijt gekregen. Net iets minder spijt overigens als van het weg knikkeren van alle brieven en kaarten die ik ooit had ontvangen, inclusief liefdesbrieven en dreigbrieven. Ik ben zo iemand; opruimen; weg met die zooi.

Ik legde een verzameling CD’s aan, om te beginnen kocht ik allemaal cd’s met daarop dezelfde albums als die ik als plaat de deur uit had gedaan. Op een gegeven moment had ik wel weer een aardige verzameling CD’s. En toen kwam de digitalisering. Ik weet nog dat ik alom verkondigde, dat digitale downloads dus nooit de CD zouden kunnen vervangen, immers mensen willen een verzameling hebben, daar was ik vast van overtuigd. De mensen die mij tegenspraken, tja dat waren mensen die geen voeling hadden met de hartslag van de samenleving.

Door de aanschaf van een iPod raakte ik op een gegeven moment overtuigd van het nut en zelfs de noodzaak van digitale muziek. Spotify is een absolute uitvinding natuurlijk, combineer dat met Sonos en wat zou je nog meer willen? Het absolute summum van de muziekbeleving thuis.

Tja en dan lees je zo’n bericht als over de mega platen en cd beurs. Wilt u wel geloven dat een bericht als dat mij verlamt? Ik durf niet meer. Ik heb het twee keer zo gruwelijk mis gehad, wat zal ik dan nu weer overstappen. Moet ik weer platen kopen? Een platen speler? En dan? Kan iemand daar serieus naar terug verlangen? Dat kan toch niet waar zijn. Als je enigszins voeling hebt met de hartslag van de samenleving dan ga je toch geen platen kopen? U begrijpt het knaagt. Maar als ze nu wel gelijk hebben? Moeten we niet allemaal terug naar af? Terug naar die goeie ouwe tijd, met het vervangen van naaldjes, het vies worden van platen en de krassen. Dat wat eindelijk verleden tijd leek je gewoon weer grijnzend midden in je gezicht staat uit te lachen?

Terug naar vroeger. Vroeger? Vroeger had je geen drempels, alleen maar kuilen. Help!

Hans Bousie