Onder de titel `Mee naar de Messe 2019` worden drie `jonge ambitieuze boekenvakkers´ op initiatief van GAU en Stichting Elspeet meegenomen op geen geheel verzorgde reis naar Frankfurt. Om in aanmerking te komen moesten de kandidaten een case inleveren met hun motivatie. De winnaars (onthoud die namen, want ze zijn niet alleen jong maar ook ambitieus, dus of u gaat heel veel aan ze hebben, of ze gaan u van uw stoel duwen) zijn Nicole Lucassen van AtlasContact, Elaine Stap van Meulenhoff Boekerij en Marianne Florijn van KokBoekencentrum. Wat mij triggerde in dit korte bericht op Boekblad was de aanduiding `geheel verzorgde reis´. Mijn fantasie sloeg onmiddellijk op hol. Wat is dat als het om Frankfurt gaat? Mijn eerste keer Frankfurt was ik chauffeur van een busje met laureaten Zilveren en Gouden Griffel, die ik naar Frankfurt moest rijden, samen met Pauline Loerts, die toen nog medewerkster van de CPNB was. Sindsdien ben ik zowel met de auto, als met de trein als met het vliegtuig naar Frankfurt gegaan. De echte meest Frankfurtiaanse manier is volgens mij met de trein. En zorg dan dat je eerste klas zit, in die klasse worden namelijk ook schrijvers vervoerd die door hun uitgevers naar Frankfurt verscheept worden. Ik heb daar al in de pijpenrook van Mulisch gezeten en op mijn donder gehad van Adriaan van Dis omdat mijn koptelefoon blijkbaar te hard stond. Eenmaal aangekomen moet je een hotel hebben. Veel uitgevers boeken een hotel buiten Frankfurt en rijden dagelijks hetzij met auto, hetzij met taxi op en neer naar het centrum. De happy few (de echt steenrijken) boeken hotels als de (Steigenberger) Frankfurter Hof en de Hessischer Hof. Zelf zit ik altijd in Concorde (precies tussen Messe en Frankfurter Hof. Overdag zit je ramvol met afspraken, vaak eens per half uur, dus na een dag ben je al helemaal gaar. Maar dan moet je nog uit eten (elke avond met andere hotemetoten) en als je dan uiteindelijk je bed in wilt rollen dan wordt je meegesleept naar de Frankfurter Hof. Alwaar je voor 11 euro per glas aan de witte wijn moet (geheel verzorgd immers), het gaat slecht met het boekenvak. Echt gezellig wordt het daar pas vanaf een uur of één en je geloof het niet, maar er zijn mensen die daar drie /vier avonden achter elkaar kunnen staan innemen, om vier uur hun bed in rollen en de volgende dag vanaf acht uur weer present zijn voor de eerste afspraak. Tussendoor moet je overdag ook nog borrels af, CB / CPNB borrel bijvoorbeeld, of even naar de overkant, Hessischer Hof. Heb je echt dorst dan kun je vanaf een uur of vier ´s middags aan schuiven bij een willekeurige borrel in een willekeurige hal. Daar val je nooit op en je kunt je onbeperkt te goed doen. Frankfurt, keihard werken, aan je alcoholprobleem werken en aansluiting zien te zoeken bij het ons kent ons boekenvak, waarin een ieder is verenigd, van jong en ambitieus tot oud en uitgeblust. Een tip voor Nicole, Elaine en Marianne, gewoon vol houden. Zie je daar.

Hans Bousie