Daan verkoopt boeken in Haarlem en ik woon daar vlakbij en koop graag boeken. Ik belde een paar weken geleden met Boekhandel de Vries en kreeg Daan aan de lijn. Ik wist echter niet zeker dat het Daan was, immers wat ken ik hem nou. We zien elkaar wel eens voorbij zeilen op boekenfeestjes, natuurlijk ziet hij mij ook wel eens in zijn winkel, maar ja, de Vries is een winkel met heel veel bezoekers, dus dan mis je er makkelijk een. Aan de stem van Daan hoorde ik ook wel dat hij dacht, hoorde ik het nou goed? Hans Couzy, Hans de Vries, of inderdaad Hans Bousie, die gast die die nare/leuke stukjes schrijft in Boekblad? Zodra ik binnen liep wisten we het allebei zeker. Dag Daan, Dag Hans. Natuurlijk heb ik er boeken gekocht, ik verlaat nooit een boekwinkel zonder een boek. En zo kocht ik deze keer twee deeltjes uit de Russische Bibliotheek, voor een vriendin die daarin nodig ingewijd moet worden, in de aanbieding dat ook nog. Ff gauw gecheckt of de aanbieding wel conform de Wet op de vaste Boekenprijs was, ik ben nu eenmaal jurist, maar dat zag er allemaal goed uit. Alles ging naar wens. Het aanschaffen van de dundrukdeeltjes is al een feest op zich. Met Daan praten die veel weet van het boekenvak, idem dito, de winkel is een pracht winkel. Kruip door, sluip door, geweldig is dat. Dat geeft een boekenpaleis idee. Overal stapels waardoor je natuurlijk met meer boeken de winkel uit gaat dan je plan was. En toch, miste er één ding.

Een paar maanden geleden was ik voor het eerst van mijn leven in de Eerste Bergensche Boekhandel. En daar had ik een soortgelijke ervaring als met Daan. Wat een geweldige boekverkoper staat daar. Staat net zo makkelijk met een Duitse toerist over filosofie te praten als met mij over boeken voor mijn kinderen. En ja hoor, ook die winkel is (weliswaar een heel stuk kleiner, dus je bent sneller klaar) voorzien van hoekjes en gaatjes. Dus ook daar ging alles goed, op één ding na.

Er wordt niet meer ingepakt vandaag de dag. Er zijn maar weinig waarheden op de wereld, over de meeste zaken kun je van mening verschillen, maar er is één waarheid als een koe: boeken moeten bij aanschaf worden ingepakt. Het liefst in dat mooie bruine echte inpakpapier dat je van een rol afscheurt. En als je vijf boeken koopt, dan wil ik ze alle vijf apart ingepakt. Waarom ik dat wil? Omdat mij dat een gevoel van waarde geeft, omdat ik dan thuis ook nog eens de boeken die ik heb gekocht kan uitpakken. Omdat het daarmee nog meer een cadeau wordt om een boek voor mezelf te kopen. En als de boeken een maal zijn ingepakt mogen ze daarna wel in een tasje. Maar boeken met de bon er bij los in een tasje lazeren, dat vind ik absolute armoede.

Als boekverkopers geen gewoon pakpapier hebben en ik weet dat (ja Daan, dat weet ik nu bij jullie), dan zeg ik gewoon dat het cadeautjes zijn. En ja dan worden ze wel ingepakt. Weliswaar in cadeaupapier dat doorgaans behoorlijk lelijk is, maar beter dat dan niets.

Toen ik nog bij Scheltema (sorry Polare) werkte en bij Kooijker, De Kler en Sweris pakten we alles in, altijd. Alle boeken werden apart ingepakt. Als u zich nu bedenkt dat ik in de boekwinkel werkte toen het nog goed ging in het boekenvak, wilt u dan aub als de sodemieter weer gewoon bruin pakpapier in huis halen en al uw medewerkers verplichten de boeken voortaan gewoon weer in te pakken. Dan heb ik lekker elke keer het feestje dat het kopen van een boek moet zijn. U zult zien dat uw omzet opeens een enorme oppepper krijgt. Tegen het bruine pakpapier kan geen Droomboek op. Met het inpakken krijgen alle boekverkopers van papier er nog een voordeel bij. Als alle klanten eenmaal weten dat boeken horen te worden ingepakt, dan zullen ze nooit meer een e-boek kopen en hoeft u zich over uw digitale strategie ook niet meer het hoofd te breken.