De kranten staan er bol van. Hoes “wint” van Powned. En daarbij blijkt dat niet elke journalist het vonnis van de Rechtbank Amsterdam even goed begrepen heeft. Zo schrijft NRC: “Hoes had geëist dat de omroep de beelden rectificeert, verder verspreiding onmogelijk maakt en de originelen aan hem af staat. Ook dat laatste heeft de rechtbank toegewezen omdat PowNed de beelden zou hebben gemanipuleerd”. Nou niet dus, dat heeft de rechtbank nu juist niet bepaald. Zo’n uitgesproken verlies heeft Powned nu ook weer niet geleden.

Eerst het belangrijkste. Hoes heeft moreel gewonnen, immers Powned heeft een tik op de vingers gekregen. De rechtbank overweegt dat opnames met geheime camera’s in principe niet toelaatbaar zijn, behalve als zwaarwichtige redenen van openbaar belang dit rechtvaardigen. Tja en daarvan is geen sprake zo concludeert de rechtbank vervolgens droogjes. Dat Hoes op uitnodiging van een derde afspreekt, is niet voldoende. Dat hij vervolgens gaat lunchen en dineren is ook al geen schande dus waar hebben we het over. Daarnaast wijst de rechter er ook nog eens op dat de beelden gemanipuleerd zijn doordat beeld van de ene scene wordt gelardeerd met geluid van een andere scene zonder dat dit aan de kijker wordt duidelijk gemaakt. Klats, Powned om de oren.

Maar er is ook nogal het een en ander aan vorderingen van Hoes die de rechtbank niet toewijst. En de vraag is of dat in hoger beroep (met iets handiger geformuleerde vorderingen aan de kant van Hoes) niet alsnog gaat gebeuren. Ik doel daarbij op de volgende vorderingen:

Hoes eist een rectificatie, die wordt afgewezen. Daarbij krijgt Hoes ook een tikje op de vingers. Immers een vordering tot rectificatie is alleen toewijsbaar als het daarbij gaat om “onjuiste of door onvolledigheid misleidende publicatie van feitelijke aard”. Echter Hoes had geen feitelijke onjuistheden of misleidende onvolledigheden aangedragen, maar slechts gevorderd tot rectificatie omdat de beelden heimelijk waren gemaakt en daarmee inbreuk zouden maken op de persoonlijke levenssfeer. Dat moge zo wezen, maar dat is nu eenmaal geen grondslag voor rectificatie. Nog een keer proberen in hoger beroep dus.

Ook het doen verwijderen van gewraakte fragmenten, correspondentie en afbeeldingen van “het internet” wordt niet door de rechter bevolen. Immers dat is te onbepaald. Want “het Internet” wie of wat is dat? Iedereen met een website is “het Internet” en we hebben allemaal websites. De vorderingen luidden dus eigenlijk dat iedereen ermee op moest houden Hoes te bashen en dat vond de rechter niet toewijsbaar. Hij oordeelde wel dat waar Hoes nauwkeuriger was, namelijk verwijdering van Google en Yahoo, zijn vordering wel moest worden toegewezen. Met andere woorden: alle uitingen elders dan bij Google en Yahoo kunnen blijven staan.

De vordering tegen de date, het jochie dat Hoes uit de tent had gelokt, dat deze ook moest zorgen dat het materiaal niet langer op internet, waaronder Google en Yahoo, te zien was wordt in zijn geheel afgewezen. Immers zo oordeelt de rechter, de jongen is niet de eigenaar van de beelden en voor de verspreiding niet verantwoordelijk. En of Hoes maar even de proceskosten van deze jongen wilde betalen.

Tot slot de afgifte van alle originele audio en audiovisuele opnamen en vernietiging van de kopieën wijst de rechter ook af. Immers op grond van artikel 843a Rechtsvordering kan wel inzage, afschrift of uittreksel worden gevorderd, maar geen afgifte van originele bescheiden. Hoes heeft geluk dat de rechter in een goedhartige bui was, want deze vervolgt: “onder de vordering tot afgifte van de opnamen acht de rechtbank begrepen de vordering tot afgifte van kopieën van deze stukken”. Om afgifte daarvan vervolgens alsnog toe te wijzen. Hoe in de praktijk moet gaan aangetoond worden dat de kopieën identiek zijn aan de originelen vraag ik me dan wel af.

De procedure loopt inmiddels gewoon door. Voorlopig heeft Powned de zwaarste nederlaag geleden. En dat is een even te verwachten als toe te juichen uitspraak.