Niet altijd en overal is het makkelijk om boeken te lezen. Notoir lastig is het om te lezen in een lawaaierige ruimte, vooral als je bijvoorbeeld Jozef en zijn broers probeert te lezen. Dan wil je het koppie er wel bij kunnen houden. Boeken lezen is een particuliere aangelegenheid, dus dan ben je al snel aangewezen op plekken waar je op je zelf kunt zijn of waar je je goed kunt afsluiten.

Een boek in het vliegtuig is lekker lezen bijvoorbeeld. Je telefoon doet het toch niet en er is zo veel achtergrond geruis om je heen dat je daardoor juist in je eigen cocon rustig kunt lezen. Een heerlijke leesplek. Maar ik zit niet elke dag in een vliegtuig, dus dan moet je op zoek naar een plek waar je nog meer lekker kunt lezen. En voor mij is de ultieme plek, lezen in bed.

Nu lig ik niet alleen in bed, dus helemaal ongestoord mijn gang gaan kan niet. Ik zal toch rekening moeten houden met mijn bedpartner. Nu zijn er bedpartners die al chagrijnig worden als je een bladzij om slaat, die heb ik gelukkig niet. Maar een echt ding is het licht. Hoe zorg je er voor dat je je boek ook kunt lezen? Het grote licht aan in de slaapkamer stuit geheid op weerstand, dus je moet gaan klooien met een kleiner licht.

Als ik mijn bedlampje aan doe vormt mijn hoofd een schaduw op de bladzijden, ik kan het nog wel lezen maar comfortabel is het niet. Een zaklamp heb ik ook uitgeprobeerd, dat geeft licht op de juiste plek, maar je moet hem wel de hele tijd blijven vast houden. Bij een wat grotere zaklamp (geeft lekker goed licht) gaat het gewicht knellen, krijg je een lamme arm. Een klein lampje geeft minder licht maar is onhandig. Ik heb geprobeerd een klein zaklampje in mijn mond te houden en daarmee bij te schijnen. Perfect licht en geen lamme arm. Maar na vijf minuten schiet mijn mond in een kramp.

Je hebt van die lampjes die je op een boek kunt klikken en dan netjes naar beneden toe de bladzijden beschijnen. Heb ik ook geprobeerd. Maar zo´n lampje moet je verplaatsen bij elke keer dat je een bladzij omslaat. En zo heb ik mijn halve leven maar wat aangeklooid met verlichting, maar nu ben ik waar ik zijn moet.

Ik heb een mijnwerkerslampje gekocht. Zo´n lampje dat met een band om je hoofd gaat en dat een lichtbundel werpt in je kijkrichting. Ideaal! Geen schaduw die op je bladzijden valt, geen lamme arm, geen kramp in mijn mond en geen gepiep van mijn bedpartner. Ik klik het lampje aan en ik schijn net zo lang op de bladzijden van mijn boek als ik zin heb om te lezen. Ik moet hem alleen niet vergeten af te doen als ik mijn bed uit stap, mijn huisgenoten zien anders opeens een dansend licht door de donkere gang. En voor je het weet wordt je vandaag de dag in paniek neer geschoten.

Bookies here I come, ik hoop op veel slapeloze nachten.

Hans Bousie