En ja hoor, daar zijn we weer. De eeuwige discussie over de vaste boekenprijs is weer in alle levendigheid los gebarsten. Over de inhoud van het debat hoeft u mij geen vragen te stellen, ik ben immers maar advocaat en dus zo de wind waait, waait mijn rokje. Het ene moment bestrijd ik te vuur en te zwaard de vaste boekenprijs (ooit lang lang geleden toen er nog zoiets bestond als een Free Record Shop) en vervolgens veeg ik namens de Koninklijke boekverkopersbond de vloer aan met een webwinkel die zogenaamd van buiten Europa boeken onder de vaste prijs verkocht in Nederland. U weet, advocaten hebben nooit gelijk, ze zijn er voor om gelijk te krijgen.

Nu zijn er natuurlijk net zo veel argumenten aan te voeren pro als contra de vaste prijs. Voor wie dat niet gelooft, beloof ik nu vast dat ik nadat de Raad voor Cultuur haar advies heeft uitgebracht over de evaluatie van de Wet op de vaste Boekenprijs, ik er eens goed voor zal gaan zitten om de ene week alle argumenten voor de Wet op een rijtje te zetten en de week erna alle argumenten tegen. Ik ga dat nu niet doen omdat ik zelf mee werk aan de voorbereiding van dat advies van de Raad, dus niet zo chique om nu alvast af te trappen.

Wat ik wel even wil neerleggen is een oproep aan de barbaren om de naïeven voor vol aan te zien en de omgekeerde oproep aan de naïeven. De discussie zoals die zich de afgelopen tijd via nrc.nl en Boekblad voltrekt is een discussie die deze naam niet mag hebben immers. Er worden geen argumenten gewisseld, er worden veel stellingen geponeerd en voorts wordt er volop geframed.

De voorstanders van de vaste boekenprijs worden steevast een tikje meewarig neergezet als naïef, ach de arme stumpers , kijk ze eens modderen in hun armzalige winkeltjes en dan maar denken dat ze het beter kunnen dan de markt. De tegenstanders zijn op hun beurt natuurlijk barbaren. Economen en juristen kunnen niet oordelen over de wet, want cultuurpolitiek laat zich niet vangen in een Excelsheet.

Mag ik eens een oproep doen aan alle reaguurders? Doet u eens een gedachtenoefening. Ga er eens voor zitten, doe uw ogen dicht en haalt u zich eens voor de geest dat u er naast zit. Dus niet schelden, niet mopperen, niet framen, maar gewoon even stil gaan zitten in een hoekje, zonder boekje.

Tegenstanders van de Wet, denk je eens in wat er gebeurt met de wereld als u er naast zit? Stelt u zich eens voor dat het afschaffen van de Wet tot gevolg zou hebben dat de hele infrastructuur van de branche in elkaar klapt, boekverkopers en uitgevers en masse op de fles gaan en er ten slotte alleen nog maar boeken worden uitgegeven die in stompzinnigheid programma’s als Sterren dansen op het ijs naar de kroon steken. Stelt u zich dat eens voor, bent u dan nog steeds tegen de Wet?

Voorstanders, doe hetzelfde. Stelt u zich eens voor dat het afschaffen van de Wet zou betekenen, dat er meer zou worden gelezen, dat er meer boeken worden verkocht, dat de boekenbranche met nieuw elan zou opbloeien. Stelt u zich dat eens voor, bent u dan nog steeds voor handhaving van de Wet?

Een ieder die zich verlaagt (en ik zie het in de media veel gebeuren) tot schelden en schimpen is de knip voor de neus niet waard. Wie een ander in dit discours een imbeciel, naïef of een barbaar noemt, kan de discussie maar beter aan zich voorbij laten gaan.
Lukt het u allen niet om deze discussie op een normale manier te voeren, dan roep ik u op om aanstaande zaterdag te demonstreren op het Koningsplein, voor- en tegenstanders tegelijk en dan elkaar voluit op de bek te slaan. Voor uw overtuiging mag u best opkomen immers?

Deze column verscheen in Boekblad op 16 juni 2014.