Nog steeds heet de weekmonitor van de KVB (Boekwerk) de weekmonitor Corona. En in die monitor zien we dan elke week de cijfertjes van hoe de markt zich ontwikkelt. Het is de polsslag van het boekenvak. Maar iedere data analist weet dat je met cijfertjes alle kanten op kunt. Het begint er mee wat je meet. En we zien dat er met name wordt gemeten welke genres het best verkopen. En er wordt veel aandacht besteed aan het in mijn ogen steeds meer gekunsteld onderscheid fysieke en online winkels. Natuurlijk wordt er heel veel niet gemeten en wat ik mis in de monitor is de menselijke maat.

Ik ben de eerste om toe te geven dat een monitor daar ook niet echt voor geschikt is. Die meet gewoon of het overall goed gaat met de markt, en ja hoor, het gaat overall goed. Er worden namelijk meer boeken verkocht dan in 2019 en aangezien groei in alle markten altijd wordt gezien als teken van gezondheid gaat het dus goed met de boekenbranche.

Waar ik nu heel benieuwd naar ben is, hoe het met de ieniemienie boekwinkeltjes gaat. Dat zijn die winkels die al jarenlang net aan overleven, met een hele lage marge. Zo’n winkel die je alleen maar drijft als je absolute liefde voor het vak hebt of als je simpelweg voor niks anders geschikt bent. Hoe doen ze het? Die winkels die met die smalle marges opeens hun deuren moesten sluiten vanwege Corona.

Het was al sappelen en het was al heel erg moeilijk om opgewassen te zijn tegen het geweld van bol.com. Je kunt wel een website aanleggen, maar voordat die net zo goed in elkaar zit als die van Bol ben je veel geld of veel tijd verder. En aan allebei heb je een gebrek als je de eigenaar bent van een kleine boekwinkel.

Hoe gaat het nu met hen? Hoe staan die mensen op? Met zorgen? Verheugen ze zich op de dag of zien ze er als een berg tegenop om opnieuw onder ogen te moeten zien hoe moeilijk het is om in leven te blijven. Teren ze heel erg op de TVL en zijn ze als de dood dat als die stop gezet wordt, de winkel haar deuren moet sluiten of zijn ze vol goede moed en wordt er gedacht, we slaan ons er wel door heen.

Binnen KBb horen ze dit soort verhalen natuurlijk elke dag, maar ik zou ze zo graag ook willen horen. Ik zou willen weten of de nood hoog is en als die nood hoog is, wat we dan gaan doen? Leggen we ons erbij neer (het is zoals de Engelsen zo mooi noemen: An act of God) of gaan we de straat op, zoals de muziekindustrie geunmute wil worden. Of vragen we steun en wat voor steun dan?

Ondertussen hoop ik dat eenieder die de monitor leest zich realiseert dat er achter de hosanna geluiden dat het goed gaat met de boekenverkoop ook misère schuil gaat, de misère van de kleine luyden.