Zelfs bij mijn oudste kinderen (21 en 18) hoef ik niet aan te komen met Boudewijn de Groot. Wie is dat pap? Nou dat was vroeger een protestzanger. Wat is een protestzanger pap? Tja dat waren ooit mensen met het hart op de juiste plaats die met hun liedjes protesteerden tegen het grootkapitaal: “maar liever dat nog, dan het bord voor zijn kop van de zakenman, want daar wordt hij alleen maar slechter van”. O… raar.

Ik kom op Boudewijn de Groot omdat ik in Entertainment Business lees dat The Kik (vanaf januari 2019) de twee albums : “Voor de overlevenden” en “Picknick” van Boudewijn de Groot integraal gaat uitvoeren.

Voor mij is Boudewijn de Groot, voor alles de zanger van “Noordzee”. Toen ik een jaar of twintig was, kampeerde ik met vrienden in wat toen Tsjecho-Slowakije heette, inclusief onvermijdelijk kampvuur. Normaal gesproken heb ik een bloedhekel aan kampvuren vanwege de opgeklopte vrolijkheid die je daar ten deel kan vallen, maar toen en daar vond ik het geweldig. Er werd door de aanwezigen, Tsjechen en Oost-Duitsers (wat zijn Oost-Duitsers pap?) enthousiast gezongen bij dat vuur. Volledig a capella en soms met tien tegelijk. Het duurde maar even of ik was aan de beurt natuurlijk. Nah Hänzel, singe doch etwas auf Holländisch. Eh…ja.

Ik kon maar twee nummers bedenken waarvan ik de tekst uit mijn hoofd kende, het Wilhelmus en “Noordzee”. Omdat je daar achter het ijzeren gordijn niet zo maar gaat zingen dat je van Duitsen bloed bent, werd het dus “Noordzee”. Ik heb geen zangtalent, maar toen en daar had ik met mijn uitvoering van de evergreen van Boudewijn de Groot Idols kunnen winnen. De herinnering staat in mijn geheugen gegrift. Alles klopte, ik maakte geen fouten in de tekst, ik hield de melodie en het ritme en het duurde maar twee regels of alle dronken Duitsers en Tsjechen vielen in hun eigen taal more or less op de gok in. Wat een verbroedering. Alsof we met zijn allen “De Internationale” zongen, in het Nederlands, Tsjechisch en Duits.

35 jaar later, in 2015, ontmoette ik Boudewijn de Groot bij BUMA ter gelegenheid van zijn uitreiking van “The Life Time Achievement Awards”. Wie een grootse finale verwacht op dit verhaal, komt bedrogen uit. Ik nam De Groot heel even apart en vertelde hem, verwachtingsvol, het verhaal van de Tsjechische camping. Boudewijn keek mij even aan, haalde zijn schouders op en vervolgde zijn weg door de zaal naar het toilet.

Hans Bousie