Het is weer zo ver. De boekverkoper van het jaar wedstrijd is weer open. Zelf ben ik nooit boekverkoper van het jaar geweest, of overigens vader van het jaar, advocaat van het jaar of winnaar van de Staatsloterij. Ondanks al deze gemissen en geloof me, ik kan er zo nog twintig voorbeelden aan toevoegen, leid ik een redelijk gelukkig leven. Het probleem dat ik heb met het bereiken van de absolute top in wat dan ook, is dat ik van alles en nog wat leuk vind. Ik ben een alleseter en dat is niet het type mens dat een specialist wordt en daarom kan ik mij er mee verzoenen dat ik nooit zo’n nummer 1 positie in wat dan ook bereikt heb. Behalve…..boekverkoper van het jaar dan, dat had ik graag willen zijn. Want wat kenmerkt nu de ideale boekverkoper? Dat je in van alles en nog wat interesse hebt en natuurlijk van boeken en van lezen houdt. Daarnaast moet je wel over een zekere sociale vaardigheid beschikken, daarom zijn veel lezers of schrijvers niet geschikt om boekverkoper van het jaar te worden. Je moet je handel immers wel verkopen. En met een zekere sociale vaardigheid bedoel ik dan weer niet dat je all over iemand bent zodra hij een stap in een boekwinkel zet. Gelukkig overkomt het mij maar zelden dat ik in een boekwinkel begroet wordt met de vraag, kan ik u helpen? Of, erger nog, zoekt u iets speciaals? Dat vind ik bij de slager respectievelijk een modewinkel prima vragen, maar vraag me dat niet in een boekwinkel. In een boekwinkel wil ik zachtjes rondkijken met een latent verlangen. Ik wil vinden wat ik zocht en willen wat ik vind. Ik wil reizen. En dan op de achtergrond een boekverkoper iets horen vertellen aan een klant in een andere taal wat ik nog niet wist. Ik wil geïnteresseerd raken in wat daar gezegd wordt en stiekem meeluisteren. Ik wil dat die boekverkoper mijn vriend wordt. Ik wil een winkel waarin ik rare hoekjes vind en onoverzichtelijkheid. Ik wil literatuur en poëzie zien. Ik wil een winkel waarin ook wordt uitgegeven. Ik wil een winkel in een klein dorp bij de bossen, bij de zee. En als ik een vraag stel wil ik niet iemand die naar het beeldscherm loopt en daar gaat zoeken naar mijn vraag. Die mij dan terzijde vraagt, hoe schrijf ik Paustovskij? Ik wil helemaal niet weten hoe jij dat schrijft! Ik wil een herkennende glimlach die duizend werelden verbeeldt. Ik wil, ik wil, ik wil de Eerste Bergensche Boekhandel. Ik wil Thomas Swinkels.

Hans Bousie