Op 18 november 2020 wees het Europese Hof van Justitie een arrest dat grote gevolgen heeft voor artiesten en labels. Het belangrijkste gevolg van dit zogenaamde Atresnedia-arrest is dat artiesten (althans uitvoerend kunstenaars) en fonogrammenproducenten (vaak platenlabels) niet langer recht hebben op een zogenaamde billijke vergoeding voor openbaarmaking van een audiovisueel werk (zoals een film of reclame) waarin hun muziek is gebruikt (zogenaamde syncs). Dat betekent dat uitvoerend kunstenaars en producenten niet langer aanspraak kunnen maken op een openbaarmakingsvergoeding van Sena. En Sena is niet meer gerechtigd voor zulke openbaarmakingen te incasseren. Uitvoerend kunstenaars en producenten verliezen hiermee een belangrijke inkomstenbron.

In de praktijk leidt het Atresmedia-arrest tot verschil van mening over de precieze gevolgen. Zo is het de vraag of naburig rechthebbenden misschien nog een verbodsrecht hebben ten aanzien van openbaarmaking van muziek die is gebruikt in syncs. Het zou best kunnen, dat in Nederland producenten niet zo’n verbodsrecht hebben en uitvoerend kunstenaars nog wel. Uitvoerend kunstenaars kunnen via die route misschien dus nog steeds aanspraak maken op een vergoeding, als hun muziek die gebruikt is in een sync, wordt uitgezonden. Voor producenten ligt dit vermoedelijk lastiger.

Juridisch vaktijdschrift IER (Intellectuele Eigendom en Reclamerecht) vroeg mij het Atresmedia-arrest te becommentariëren. Deze noot is relevant voor iedereen die met syncs te maken heeft: artiesten en hun managers, platenlabels, filmproducenten, reclamemakers, sonic branding agencies, omroepen, etc. In de noot leg ik uit wat de belangrijkste gevolgen van het arrest zijn en wat dit arrest betekent voor de toekomst van syncing.

De noot via deze link voor iedere geïnteresseerde (kosteloos) te lezen. Als je na het lezen van de noot met vragen zit (en dat kan ik me goed voorstellen), neem dan vooral contact met mij op. Ik help je graag.